Wstęp
W najnowszych badaniach naukowych zbadano wpływ terapii skojarzonej z dapagliflozyną i eplerenonem na funkcje serca i włóknienie u szczurów z przewlekłą chorobą nerek (PChN) niezwiązaną z cukrzycą. Badanie to dostarcza nowych, istotnych informacji na temat zastosowania tych substancji czynnych w praktyce klinicznej.
Przewlekła choroba nerek (PChN) i choroby sercowo-naczyniowe (CV) są ze sobą ściśle powiązane i stanowią poważne wyzwanie zdrowotne. U pacjentów z PChN ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych jest wysokie, co podkreśla potrzebę skutecznych terapii. Inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego typu 2 (SGLT2i), takie jak dapagliflozyna, oraz antagoniści receptora mineralokortykoidowego (MRA), jak eplerenon, mogą przynieść korzyści w leczeniu PChN, choć ich efekty w przypadku PChN niezwiązanej z cukrzycą pozostają niejasne.
Metody badawcze
Projekt badania
Badanie przeprowadzono na modelu szczurzym z PChN niezwiązaną z cukrzycą, uzyskanym poprzez 5/6 nefrektomię. Po indukcji PChN, szczury podzielono na grupy: leczoną dapagliflozyną, eplerenonem, kombinacją obu leków oraz grupę kontrolną. Terapia trwała trzy miesiące, a funkcje kardiorenalne oceniano po zakończeniu leczenia.
Ocena funkcji serca i nerek
Do oceny funkcji serca wykorzystano echokardiografię oraz pomiary hemodynamiczne lewej komory. Zbadano również perfuzję mięśnia sercowego oraz poziom włóknienia serca i nerek przy użyciu odpowiednich technik histologicznych.
Wyniki
Parametry funkcji nerek
Wszystkie grupy leczone wykazały redukcję włóknienia nerek, jednak poziomy kreatyniny i mocznika w osoczu pozostały niezmienione. Kombinacja dapagliflozyny i eplerenonu zwiększyła objętość moczu bez wzrostu kreatyniny i albuminurii.
Parametry funkcji serca
Leczenie eplerenonem lub kombinacją dapagliflozyny i eplerenonu skutkowało obniżeniem ciśnienia końcoworozkurczowego lewej komory oraz poprawą perfuzji serca. Włóknienie mięśnia sercowego zostało zredukowane zarówno przez dapagliflozynę, jak i eplerenon, z dodatkowym efektem synergistycznym przy terapii skojarzonej.
Włóknienie śródmiąższowe serca
Stwierdzono, że włóknienie serca było wyższe u szczurów z PChN w porównaniu do grupy kontrolnej. Leczenie dapagliflozyną i eplerenonem skutecznie zmniejszyło włóknienie serca, przy czym kombinacja obu leków wykazała dodatkowe korzyści.
Perfuzja serca
Kombinacja dapagliflozyny i eplerenonu poprawiła perfuzję serca w modelu szczurzym z PChN, co może mieć istotne znaczenie dla funkcji rozkurczowej serca i zdrowia układu sercowo-naczyniowego.
Dyskusja
Wyniki badania sugerują, że terapia skojarzona z dapagliflozyną i eplerenonem może przynosić korzyści w leczeniu PChN niezwiązanej z cukrzycą poprzez poprawę funkcji serca i redukcję włóknienia. Chociaż terapia ta zmniejszyła włóknienie nerek, nie wpłynęła znacząco na ogólną strukturę nerek. Dapagliflozyna w tym modelu zwiększała albuminurię, co może być związane z krótkim czasem leczenia i zwiększoną objętością moczu.
Badania takie jak DAPA-CKD i FIDELIO-DKD pokazują, że inhibitory SGLT2 i MRAs mogą przynosić korzyści zarówno pacjentom z cukrzycą, jak i bez niej. Kluczowym pytaniem pozostaje, czy terapia skojarzona jest bardziej skuteczna niż monoterapia w przypadku pacjentów z PChN niezwiązaną z cukrzycą.
Nasze badanie dostarcza nowych danych na temat potencjalnych korzyści wynikających z terapii skojarzonej, jednak dalsze badania kliniczne są niezbędne do oceny ich znaczenia dla pacjentów z niewydolnością nerek niezwiązaną z cukrzycą.
Podsumowanie
Badanie wykazało, że terapia skojarzona z dapagliflozyną i eplerenonem może ograniczać rozwój dysfunkcji rozkurczowej i włóknienia oraz poprawiać perfuzję serca w modelu szczurzym z PChN niezwiązaną z cukrzycą. Wyniki te mogą mieć znaczenie kliniczne, jednak wymagają dalszych badań.
Bibliografia
Soulié M., Stephan Y., Durand M., Lima-Posada I., Palacios-Ramírez R., Nicol L., Lopez-Andres N., Mulder P. and Jaisser F.. Benefit of combination therapy with dapagliflozin and eplerenone on cardiac function and fibrosis in rats with non-diabetic chronic kidney disease. Scientific Reports 2024, 14(), 1031-1042. DOI: https://doi.org/10.1038/s41598-024-74934-z.
